seriale-asd

stracił tę część osobowości?

załamanie-przełamanie niż jakaś stopniowa poprawa postaci.

zaakceptował, że jest i Dickiem i Donem, uświadomił sobie, że nie pozostał bez niczego, w czym pomogła mu opowieść Leonarda,

czuł dokładnie to samo. Samotność, był po prostu bardziej interesujący (co reżyser wyraźnie podkreślił) i przystojny.

bo i w opowieści Leonarda, podobnie jak Don, znalazłem cząstkę siebie.

z uśmiechem Dona przechodzącym w new-age'ową reklamę coca-coli? Don najwyraźniej się odbudował i potraktował swe doświadczenie jako odskocznię, by zająć swe miejsce w McCann w "reklamowym niebie"

I ja to kupuję, Don już wcześniej miewał zwiechy, ta była jak dotąd największa. Porządnie dołożyła się do niej choroba Betty i jej decyzja dotycząca dzieci. Ale jak na twardziela przystało, odbudował się po raz kolejny.

Założenie było spójne i jak już pisałem było to najlepsze zakończenie dla tego serialu jakie można było wymyślić. Moim zdaniem źle rozłożono dramat Dona na poszczególne odcinki. Zauważcie, że praktycznie jego historię wojenną poznajemy w zasadzie tylko w pierwszych odcinkach pierwszego sezonu (o ile pamiętam), potem długo, długo nic i tu nagle w jednym - ostatnim odcinku zaserwowano nam jego rozwiązanie. Zbyt szybko pokazano wędrówkę Dona i jego próby odszukania sensu życia (wyścigi na jeziorze itp.) i właściwie to samo znalezienie tegoż sensu.
Wiem, że pojęcie czasu jest względne i np. w takich serialach jak Rectify przesadzono znowuż w drugą stronę - jak dla mnie więc powinni dokręcić jeszcze jeden sezon Mad Mena i w nim wszystko ładnie zakończyć (zamiast w jednym odcinku).